Opening

Omdat het in 1948-1949 niet wil winteren, wordt op 24 januari 1950 de baan voor het eerst opengesteld. De officiële opening zal een dag later plaats vinden. Wegens afwezigheid van de burgemeester wordt de opening verricht door de heer Tibboel, Wethouder sociale zaken, die in zijn toespraak laat uitkomen dat ook het gemeentebestuur van mening is dat de ijsbaan de plek is waar onze nationale sport veilig kan worden bedreven. Middels het doorknippen van een oranje lint verklaart hij de ijsbaan voor geopend. Hierna wordt er een districtskoppelwedstrijd verreden die aan Lisse was toegewezen vanwege de opening van de nieuwe baan. De winter houdt nog enige dagen aan tot en met 30 januari. In totaal is de nieuwe accommodatie dan zeven dagen open geweest.

Het 60-jarig bestaan

Op zaterdag 13 januari 1951 wordt er een receptie gehouden in de Nachtegaal. Er waren vertegenwoordigers van de KNSB, het Gewest Zuid-Holland, District Sassenheim, het Merendistrict en vele zusterverenigingen. Vanuit Lisse was er een vertegenwoordiging van de gemeente, de Harddraverijvereniging en de EHBO terwijl Canita Tuba een serenade kwam brengen. Van de 500 leden was de belangstelling aanzienlijk minder, er kwamen er maar zo'n 2 of 3 opdraven. Beter ging het de maandag erop want in de Bloemlusthal waren meer dan 900 personen aanwezig om de feestrevue bij te wonen. Er waren optredens van Tom Erich, Eddy Christiani, Willy Vervoort en Eddy Canzoni, een Napolitaanse tenor. De dames van de bestuursleden boden die avond een grote rood-wit-blauwe vlag aan en ook waren er vele bloemstukken ontvangen. Toen de avond werd besloten, het was al lang na middernacht, kon men terugzien op een bijzonder geslaagde avond.

Egbert van 't Oever

In 1951 heeft de IJsclub ƒ 400,00 gefourneerd in de training van het lid Egbert van 't Oever. In de zomer is hij in training geweest bij het CIOS in Overveen en dat werpt direct vruchten af want in het daaropvolgende seizoen mag Egbert met de kernploeg mee naar Noorwegen. De vereniging is er bijzonder trots op dat Egbert nu deel uitmaakt van de Nationale ploeg.

Op zaterdag 30 januari 1954 werden in Zwolle de Nederlandse Kampioenschappen lange baan gehouden. Egbert van ’t Oever zag op de eerste dag kans om tweede te worden, op de 500 meter, achter Cockie van der Elst, de gedoodverfde kampioen. Toen dit nieuws in Lisse werd vernomen togen de volgende dag de bestuursleden van der Leede, van der Zaal en van der Linden naar Zwolle om Egbert aan te moedigen. In de loop van die zondag zouden nog meer Lissers de lange tocht naar Zwolle ondernemen.
De 1500 meter werd door Egbert gewonnen maar het verschil met Van der Elst was te klein om hem van de eerste plaats te verdringen. Als Egbert kans zag de 10.000 meter te winnen zou hij kampioen worden wegens twee eerste plaatsen. Zou hij echter op deze afstand ook nog kans zien om meer dan 20 seconden op Van der Elst uit te lopen, dan zou hij ook het puntenklassement winnen. Dit verschil was volgens iedereen echter niet te overbruggen.
Maar toen het zover was ging Egbert als een furie over de baan en liep seconde na seconde in op het voor hem opgestelde tijdschema. Dr. Carlier, Egbert’s trainer, zag dat hier iets groots ging gebeuren en stond toe dat Egbert op een sneller schema ging rijden. Ronde na ronde werd het verschil groter en uiteindelijk wist Egbert meer dan 20 seconden op Van der Elst goed te maken.
Met deze geweldige prestatie werd de Lisser Egbert van 't Oever Kampioen van Nederland. We schrijven zondag 31 januari 1954.
Na de prijsuitreiking werd de kersverse Kampioen met zijn echtgenote (Guus) in een snelle tocht naar Lisse gereden waar in café "Het Wapen van Lisse" (in Lisserbroek) de overige bestuursleden de eersten waren om de kampioen te feliciteren. Na dit korte oponthoud toog men naar de ijsbaan waar veel leden bijeen waren. Daar werd Egbert gedwongen een ererondje te rijden. Hierna ging men naar de "Taveerne" waar het bestuur in allerijl nog een grootse huldiging op touw had gezet. Onder de talrijke aanwezigen waren ondermeer burgemeester de Graaf, wethouder Tibboel en de heer G. van der Zaal, als afgevaardigde van de Harddraverij vereniging. Elk van hen voerde het woord.
Nog lange tijd bleef men gezellig bijeen en het was tegen enen toen de laatste huiswaarts gingen.
De daaropvolgende dagen boekte Egbert overal successen. Onder andere in De Kaag, Bleiswijk, Kralingen, Wateringen, Heiloo en bij internationale ontmoetingen in Almelo, Heerenveen en Kralingen.
Zaterdag 6 februari was voor de IJsclub een dag om niet te vergeten. Men had kans gezien om 4 leden van de Kernploeg naar Lisse te halen om een demonstratie te geven van hun kunnen. Daaraan voorafgaand werd nog een Nationale koppelwedstrijd verreden. Met een miniem verschil wisten de gebroeders Wijnhout uit Lisserbroek te winnen van het koppel Van der Hoorn en Vermeulen. Hierna volgde de demonstratie door de kernploegleden, die met grote snelheid en een prachtige slag over de baan gingen. De belangstelling was enorm en er waren vele duizenden naar de baan gekomen om getuige te zijn van het vertoonde spektakel. Al met al een zeer succesvolle ijsperiode voor de IJsclub.

Nationale langebaan wedstrijd

Wat de winter van 1956-1957 betreft hoefde men niet te klagen. Begin februari lag er ijs van voldoende dikte en was er veel belangstelling. Ook werd weer een "bonte" avond georganiseerd die veel deelnemers had en wel zo'n 1200 betalende bezoekers trok. Bij het Bestuur bestond reeds vele jaren de wens om eens een "Nationale Langebaanwedstrijd" te organiseren maar hoe dat moest was niet helemaal bekend. Er werd een beroep gedaan op de IJsclub Langeraar die alle medewerking toezegde. Ook werd de bekende radio-installateur Ferrie uit Bussum benaderd voor het verzorgen van de geluidsinstallatie. Er werd veel personeel en vrijwilligers aangetrokken om de baan in puike conditie te krijgen. Er werd een officiële wedstrijdbaan uitgezet, de afzetting voor het publiek werd in orde gemaakt en de burgemeester gaf toestemming om het trottoir op de Oranjelaan naast de baan af te zetten. De politie kreeg versterking en de controleurs van de Harddraverijvereniging zeiden ook hun medewerking toe. Alles was perfect in orde, zelfs het weer werkte mee want het was de mooiste dag uit die winter. Het talrijke publiek omzoomde de gehele baan en de geluidsinstallatie was zo helder dat namen als Jeen van den Berg, Egbert van `t Oever en Maus Wijnhout tot in De Engel gehoord konden worden. Het gelukte Egbert om in zijn eigen woonplaats de overwinning te behalen vóór Jeen van den Berg.

De jaren zestig

Vanaf 1957 duurt het tot aan de bekende winter van 1963 voordat er weer eens goed geschaatst kan worden. En dat is nodig ook want de gemeente heeft inmiddels laten weten dat de ijsbaan weg moet van de Oranjelaan omdat er sportvelden van een nieuw te bouwen HBS (het huidige Fiorettie College) moeten komen. Bovendien is de gemeente niet van plan mee te betalen aan een nieuwe ijsbaan met accomodatie. Er wordt door het bestuur dan ook druk gezocht naar een nieuwe locatie waarbij vele plaatsen de revue passeren.

Ook in de jaren zestig wordt door Cor Zuiderduin een start gemaakt met trainingen voor het jeugdschaatsen. Hij krijgt hierbij hulp van Egbert van 't Oever. Zomers wordt er op het sportpark getraind en 's winters op de Jaap Edenbaan in Amsterdam.